सौन्दर्यको खोजी तर्फ उद्दत कविताहरु
डा. ऋषिराज बराल साहित्यको माध्यमबाट यथार्थको उद्वोधन गर्ने अभियानमा कविता विधा सबभन्दा सशक्त माध्यम बनेको
‘मृत्युपर्व होइन मेरो देशमा’ प्रगतिवादी चेतना
नारायण मरासिनी अनिल श्रेष्ठ प्रगतिवादी कवि हुन् । २०४६ सालपछिको विषम परिवेशबाट यिनको लेखन आरम्भ
हो, अनिलजी, छिम्कालेकमा गुञ्जिरहेकै छन् गीतहरु
हिरामणि दुःखी विषयप्रवेशत्यो वर्गसङ्घर्ष यस्तो थियो कि जसले समाजमा विद्यमान आर्थिक, सामाजिक विषमताको अन्त्य गर्न
कवि अनिल श्रेष्ठको ‘देश, कवि र कविता’ले औंल्याएको नेपाली काव्यिक मर्म
तेजविलास अधिकारी नेपाली साहित्यमा बढी फस्टाएको विधाको रुपमा परिचित कविता विधाले विभिन्न अवस्थालाई आयामका सन्दर्भमा
विचार र व्यवहारका कविः अनिल
श्रमशील कवि अनिल साहित्यकार अनिल श्रेष्ठ भइसकेका छन् । जीवनयात्राको दौडमा उनले समकालीन प्रतिभाशाली कवि
हाम्रो विसङ्गत अवस्थाः ‘प्रजातन्त्र र पागल’
डा. कृष्णराज अधिकारी तनहुँको आँबुखैेरेनीलाई कर्मथलो बनाएर पचासको दशकदेखि नै कविता, निबन्ध र कथा सिर्जनामा
कस्तो गाह्रो हुँदोरहेछ आमा नहुनुको टुहुरोपन
राजु क्षेत्री प्रिय अनिल श्रेष्ठजी, तपाईंले दिनुभएको पुस्तक ‘फेरि पनि छिम्कालेकमा गुन्जिरहन्छन् यी गीतहरु’ पढ्दा
अनिलका अर्थपूर्ण कविताहरु
हरिसुन्दर छुकाँ कमरेड, के अन्तिममासत्ताका यी यामहरुका विरुद्धमेरा कविताहरु तिम्रा आँखाहरुजस्तैसुन्दर हुने छैनन् ? कविहरु
टुक्रिएका घामहरु सिउनु साँच्चै गाह्रो हुन्छ
मातृका पोखरेल नेपाली प्रगतिवादी साहित्यको उमेर, समग्र साहित्यको दाँजोमा धेरै कलिलो र प्रगतिउन्मुख छ ।
मृत्युपर्व बोकेको २०५५ साल र ‘मृत्युपर्व होइन मेरो देश’ का कवि
जीतवीर राई नेपाली पात्रोमा २०५५ साल बितेर २०५६ साल लागेको छ । यो ५५ सालभरि