बाँस
बाँस,जसलाईतिमी बाँसुरी बनाऊर एउटा मिठोधुनले बजाऊदुनियाँतिम्रो अघिल्तिरआनन्दलेलीन भएर झुल्छर मग्न हाँसोहाँस्छ बाँस,जसलाईतिमी लौरो बनाऊर बर्साऊ
भुइँकुहिरो र समरगीतहरु
अलिकति घामको झुल्को पोखियो सिस्ने र जलजलामाचिर्बिराउँदै चराहरूले गणेश हिमालको फेदीबाटबिहानीका सुन्दर गीतहरू गाए पहाड
हल्लाहरु छन् र त हामी अझै जिउँदा छौं
(कानमा इयरफोन लगाउनुपर्ने बहिराहरुजहाँ सङ्गीत प्रतियोगिताका जज हुन्छन्र जहाँ आत्मामा पत्थर परेकाहरुकाव्यका निर्णायक मानिन्छन्,काठका खुट्टाहरु
रोल्पाली आमा
रोपमेरा निर्वस्त्र छातीभरितिम्रा क्रूर सङ्गीनहरु रोपसैनिक पहराहरु लगाऊचारैतिरर, बन्दी बनाऊवा सयौं बुट र लाठीहरुलेमलाई घाइते
सर्पहरु र असुरक्षित सपना
मेरा सपनाहरुलाईनीला आँखा भएका सर्पहरुबाट खतरा छकिनकि अझै हिँस्रक सर्पहरुकैअधीनमा छ यो रात जोडजोडले हल्लिरहेछ
एक सभासद्को डायरीबाट प्रणय दिवसका कविता
म केही प्रणयका कविताहरुलेख्न बसिरहेको छु आज प्रणय दिवस होर, एकाबिहानै मेरो मोबाइलको मेसेज बक्समाआएर
बधशालामा देश
केही वातावरणविद्हरुलेसहरभित्र निर्माण गरे एक विशालचिडियाखाना चिडियाखानाभित्र उनीहरुले निर्माण गरेचराहरुका लागि उपयुक्तचिडियाघरहरु र, उनीहरुले सुरु
तिम्रो स्मृतिमा (जनगायक खुसिराम पाख्रिनको स्मृतिमा समर्पित)
एकदम चुपचाप छुमौन सिवायतिम्रो सङ्गीतको धुनमसँग केही छैन आफ्नो भन्नुयतिबेला किन कर्कश छतिम्रा गीतहरुका विरुद्धयो
मृत्यु उत्सव
म सृष्टिको कुरा गरिरहेको छुतिमी मभित्र ताप हराएको कुरा गरिरहेका छौ ! आऊतिमी मलाई एकचोटिछोएर
आजकल सिंहदरबारमा फूलहरु फुल्दैनन्
मलाई फूलहरु मन पर्छफूलहरुलाई गमलामा रोप्छुर म ती फूलहरुको सौन्दर्यतालाईआफ्ना आँखाले नियालिरहन्छु फूलहरु छैनन् भनेमेरो