अनादि लय
कहाँ पुगेर टुङ्गिन्छयो बाटो ? अनादिदेखिम यो बाटो हिँडिरहेको छुयायावर झैंनिरन्तर मेरो यात्रामा छन्रुखपातकीट पतङ्गचराचुरुङगीहरुर,
एक कामदारको दैनिकी
१५ मे २००३, शुक्रबार प्रिय जुनमाया, आजदेखि केही लेख्न सुरु गरुँ भन्दैछु । खास गरी
भाँचिएको सियो
अचानकसाइँली सुजिनी हातको सियोभाँचिएको छ सियो भाँचिएदेखिनिकै चिन्तित छिन् उनी उनीसँग छैनअर्को जगेडा सियो नयाँ
प्रजातन्त्र र पागल
‘खबरदार,….. ।’ ऊ चिच्याउँदै त्यो व्यस्त सडकको भीडको एक छेउमा आएर टक्क उभिई । उसले
बन्दी बुबालाई पत्र
बिहानैदेखि आकाश धमिलो छ । बाथको रोगीको राम्ररी खुल्न नसकिरहेको ओँठको हाँसोजस्तो यो बिहान ।
क्रान्ति मर्दैन
‘तपाईंको नाम ?’ ‘क्रान्ति ।’ उसले मलाई जिस्किएरै भन्यो कि साँच्चिकै उसको नाम क्रान्ति थियो,