तिमीसँगऊ त्यो एउटा सारङ्गी छत्यो हामीलाई देऊदिनसक्छौ ?तिमीले त्यो सारङ्गी ?हामी आफ्ना हातहरूले बिस्तारैत्यसका तारहरूलाईछोइरहन्छौं जब हामी छोइरहन्छौंत्यसका तारहरूर, त्यसबाट निस्किरहनेछ धुनम ती धुनहरू टिपेरमेरो प्रिय...
बत्तीको धमिलो उज्यालोथालमा खसेपछिसाँझको दैलो टेकेरआमाका सम्झनाहरू घरभित्र चिहाउँछन्र सोध्छन्– ‘भात खाइस् छोरा ?भाइबहिनीहरूले खाइसके ?’ हठात्, दैलोतिरफर्कन्छन् आँखाहरूर ओंठबाट फुस्किन खोज्छन् केही शब्द मेरी आमाका...
गाउँमाएकदिन उसलेदैलोअघिसडक पु¥यायोर, सडक पुगेको वर्षपहिरोमा एकदिनघरसँगैउसको बा बग्यो सधैंउसको आँखामाखेलिरह्योपहिरोलेबगिरहेकोबा’को तस्बिर । शब्दाङ्कुर–२०७९,
म कुँडुलेटारमेरो छेवैबाट बग्छ मस्र्याङ्गदीको पानीमलाई छोएरै भाग्छन् किनाराहरूतर ब्राह्मण टोलकी एउटी दलित यौवनामानौं, एउटी अछुत कुमारी म कुँडुलेटारमैले चाहेरै कसैलाईमुन्टो ठाडो गरी हेर्न सक्दिनँ म...
साँझले जाडो हाल्दै गरेकोत्यो एउटा साँझर त्यो एउटा बूढो नीमको रुखचिसो हुर्किरहेका कानहरुलाई छोएरकसैको तातो श्वासले मलाईएकजना कामदार लिम्बुको मृत्युको खबर सुनायोमेरो कानैनिर फेरि चिसा सियाँठहरु...
हाडहरुजस्तै छरपस्ट उठिरहेकामहाभारत पर्वत श्रृङ्खलाका अग्ला लेकहरु छन्असत्ती सत्ताका आँखाहरुले सधैं डामिरहनेकविताका हरफहरु झैंसधैं सासनाले हिर्कारहेकालालीगुराँसका बोटहरु पनि छन्छन्– भुइँकुहिराहरु छन्ओस लागेका खरीजुकाहरु छन्बादलका काला छायाँहरुमुनि...
त्यो साँझ,एउटा कालो बाजका नङ्ग्राहरूलेमेरो कविताको छाती हिर्काएर गएर मृत्यु बोकेर आएकाकाला पखेंटाहरूले मृत्युकाघोषित आदेशहरू सुनाएर गए त्यो साँझ,कतै थिएनन् चराहरूका गीतवरिपरि, जहाँ कफ्र्युको आदेश थियोर...